هنگامی که خامنه ای ناگزیر به توجیه سخنان نسنجیده خود می شود

خامنه ای نیاز به هیچ دشمنی ندارد که نظم و انتظام کشور تحت امرش را بر هم بزند. او خود، فرمان هرج و مرج را صادر کرده بود. به دیگر سخن، شاید تاریخ رهبری را به خود ندیده باشد که فرمان اغتشاش و هرج و مرج را نه در کشور دیگر بلکه در کشور خود صادر کرده باشد. تاریخ رهبری به خود ندیده که فرمان به قانون شکنی داده باشد. خامنه ای نیازمند هیچ دشمنی است. او خود دشمن نظام خود است.

ریشه یابی مشکلات انقلاب

کودتا از نوع سیسی ، کودتا از نوع خامنه ای

در گمان این یادداشت، امروز می توان باور داشت در ایران نیز کودتایی صورت گرفته است؛ کودتای خامنه ای علیه روحانی. در این کودتا، رییس دولت برکنار نشده است. او فعلا و به ظاهر در قدرت است. اما، فرمانده کل قوا یعنی شخص علی خامنه ای عملا فرمان گشودن آتش به دولت روحانی را صادر کرده است. او دولت روحانی را مختل دانسته و فرمان آتش به اختیار را صادر کرده است. نمونه ای کوچکی از این آتش به اختیاری در راهپیمایی روز قدس نمایان شد. اما، نباید نگرانی محمد خاتمی را در چهار سال پیش نادیده گرفت. حوادث پر التهابی در راه است. باید باور داشت کودتایی صورت گرفته؛ "کودتایی از نوع خامنه ای" برای فلج کردن دولت قانونی.

رهنمود خامنه ای: "آتش به اختیار" ، رهنمود شجریان: "تفنگت را زمین بگذار"

بازخوانی و بازشنوی صدای ربنای شجریان از آن رو برای خامنه ای نشان اختلال دستگاه فرهنگی کشور است که او دید شجریان مانع پخش آوازهای حماسی اش از صدا و سیما شد و نگذاشت آن ها را حاکمیت مستبد (تعبیر مهدی کروبی) به نفع دستگاه جبار خود مصادره کند. خامنه ای به خوبی به یاد دارد که شجریان در سال 88 در کنار مردم ایستاد. شجریان اگر سکوت کرده بود، امروز مغضوب حاکمیت مستبد نبود. اما، او نه تنها سکوت پیشه نکرد که در جمع معترضان حضور پیدا کرد.

 

تأملی بر حادثه تروریستی در تهران؛ روابط تهران – ریاض به کدام سو می رود؟

اگرچه حادثه اقدام تروریستی تهران شوکه کننده و غافلگیرانه بود، اما، فصل جدیدی را معادلات داخلی و خارجی ایران خواهد گشود. به عبارت دیگر، حمله تروریستی داعش در تهران یادآور موشک پرانی صدام به تهران است. تا روزی که بُرد موشک های صدام به تهران نرسیده بود کمتر کسی متوجه درد و آلام اندیمشک و دزفول بود که موشک های صدام آن ها را هدف قرار می داد. تنها هنگامی موشک پرانی که به تهران رسید، ژرفای تهدیدات صدام لمس شد.

دوم خرداد، حسن روحانی و دو امدادی

در طول زعامت خامنه ای هیچ یک از روسای جمهور که از خود درخشش داشتند سرنوشت خوبی برایشان رقم نخورد. او دوست پنجاه ساله اش را به احمدی نژاد فروخت. روحانی که برای به قدرت رسیدنش سپاسگزار هاشمی و خاتمی بود، نباید انتظار سرنوشتی جز سرنوشت مشابه آن دو را داشته باشد مگر آنکه از همین آغازین روزهای دوره دومش به فکر “دو امدادی” برای چهار سال پس از این باشد.