موج چهارم دمکراسی در ایزان و خاورمیانه

توضیح:

در روز دوو همایش "اتحاد برای پیشبرد دمکراسی" در پراگ 17 و 18 نوامبر 2012 یک سخنرانی ده دقیقه ای داشتم با عنوان "موج چهارم دمکراسی خواهی در خاورمیانه" که با پاورپونت ارائه دادم. هنگام ارائه مطلب وقت بسیار تنگ بود و با عجله و کمی عدم تمرکز مطالب را ارائه دادم. شاید کمی پراکنده گویی مشاهده شود. پوزش می خواهم....با تشکر/ علیزاده

این هم لینک فایلتصویری از دقیقه 1:14:40
https://www.youtube.com/watch?v=caZJ79SUjmk
 این هم لینک فایل صوتی:

http://www.iranglobal.info/node/12368

حسین علی‌زاده به عنوان هشتمین سخنران، گفت: «ناظران سیاسی برای تحلیل تحولات خاورمیانه، نقطه آغاز حرکت را تحولات تونس در نظر می‌گیرند. اما واقعیت این است که تحولات خاورمیانه از سال 2009 و ایران آغاز شد. یک خاورمیانه جدید آغاز شده است. اما نکته آن است که اکنون آن‌ها در بهار عربی هستند و ما در زمستان ایرانی. به غیر از ترکیه و اسراییل، کل منطقه خاورمیانه از نوع دیکتاتوری بودند و در این میان دیکتاتوری دینی که ما در ایران دچار آن هستیم، بدترین نوع دیکتاتوری در شکل دینی است. باید توجه کرد که اعتراض‌ها در خاورمیانه در کشورهایی رخ داده که حکومت‌های پادشاهی یا جمهوری داشتند رخ داده و تغییرات در کشورهای با نوع حکومت جمهوری بوده است».

علیزاده گفت: «در این میان بهار عربی و اعتراض‌های ایران تشابهاتی وجود دارد. در هر دو مورد، شاهد رویارویی مردم با حاکمان بودیم، در هر دو رویکرد مردم به دموکراسی و حقوق بشر بود ودر هر دو مقابله با سانسور اجتماعی از طریق شبکه های اجتماعی انجام شد، فیس‌بوک وتوییتر و … ببینید که بسیاری از اتفاقات در این کشورها از طریق فیس‌بوک رخ داد. نکته بعدی آن است که میرحسین موسوی، در آغاز بهار عربی گفته بود که دامنه شعار مردم در ایران به مصر و شعار «الشعب یرید اسقاط نظام» رسیده است. باراک اوباما هم در پیامی گفته بود نیروهای امید در میدان تحریر قاهره، ابتدا در تهران دیده شد».

وی افزود: «نکته آن است که در ابتدای بهار عربی، این تحولات ایران بود که روی کشورهای عرب اثر گذاشت، در حال حاضر اما این تحولات و اتفاق‌هایی که در کشورهای عربی رخ داده روی ایران تاثیر می‌گذارند. برای همین بود که برای ما ایرانی‌ها این سوال مطرح شد که چرا «تونس تونست، اما ما نتونستیم»».

علیزاده در پایان گفت:‌ «باید توجه کنیم که ما در ایران چهار موج دموکراسی‌خواهی داشته‌ایم: مشروطه، ملی شدن نفت، انقلاب، انتخابات 88. پیش از این هانتیگتون هم در کتاب موج سوم دموکراسی خود، به بررسی موج‌های مختلف دموکراسی در جهان پرداخته و سه موج را شناسایی کرده است. اکنون می‌توان گفت که موج چهارم دموکراسی در خاورمیانه آغاز شه است. نکته جالب آن است که ایران اکنون در دو موج دموکراسی است: موج چهارم دموکراسی خواهی در خاوریمانه و موج چهارم دموکراسی در ایران. این دو موج تحول خواهی با هم منطبق شده است. اکنون و با این شرایط ما یک راه بیشتر نداریم: اتحاد برای دموکراسی».