در جدیدترین اظهارات رهبر، رییس جمهور دانشمند شد
حلقوم دشمن، رفتارش شد رفتار اپوزسیون، دینش شد دین سیاسی، کردارش شد بی تقوایی
و...
گویا رهبر را بصیرتی حاصل آمده که این بار بر احمدی نژاد نهیب بزند که
"کش ندهد" اما، آیا چنین خواهد شد؟
از ظهور یکباره محمود احمدی‌نژاد در سپهر سیاسی ایران در سال ۸۴ تا کنون ۱۲
سال می‌گذرد. ظهور محمود احمدی‌نژاد اینک به اعتراف بسیاری هزینه‌های درازی بر
نظام جمهوری اسلامی تحمیل کرده‌است. این جدای از زیان‌های جبران ناپذیری است که به
کشور وارد آمده‌است.
سال های نخست ریاستش آیت الله خامنه ای او را "رییس جمهور" دانشمند
نامید تا این کوتاه قامت را بلند قامت بنماید. پایان هشت سالش نیز که فرا رسید، رهبر به او
بابت هشت سال تلاش "خدا قوت" گفت. اما، هنگامی که بازار انتخابات در سال
95 کم کم گرم می شد و همان رییس جمهور دانشمند را سودای ریاست دوباره در سر افتاده
بود، رهبر در علن او را پرهیز داد با این فرق که این بار او را "برادر
مومن" توصیف کرد. گفت نامزدی "فلان برادر مومن" نه به صلاح اوست و
نه به صلاح مملکت چرا که این موجب "دو قطبی" شدن جامعه می شود.
از قضا احمدی نژاد سرنخ را در همین نکته یافت که آسایش رهبر تا آن هنگام است
که جامعه دو قطبی نشود. پس اگر جامعه دو قطبی شد، آسایش رهبر بر هم خواهد خورد و
آنگاه نوبت امتیاز گرفتن از اوست.
اینکه در ارزیابی رهبر، نامزدی دوباره احمدی‌نژاد جامعه را دو قطبی می‌کند
ناگزیر بر جناب رهبر باید «بصیرتی» حاصل آمده باشد که این رئیس جمهور و برادر مومن‌اش
دیگر شایسته تصدی امور کشور نیست. این بصیرت، اما، بر بسیاری از همان ماه‌های اول
حاصل آمده بود که هیچ؛ بر بسیاری پیش از مطرح شدن نام احمدی‌نژاد در سپهر سیاسی
کشور محرز بود. اما، برای رهبر ۱۲ سال زیانبار طول کشید. چنین شد که رئیس جمهور
دانشمندش را فقط یک کرسی در مجمع تشخیص مصلحت نظام داد و دیگرهیچ.
اما، داشتن تنها یک کرسی در مجمع تشخیص مصلحت نظام از سفره بزرگ نظام برای
"نیروی های خودی" چیزی نبود که رضایت احمدی نژاد را جلب کند. او زیر بار
نمی رود که غیرخودی باشد. او سهم خود را از سفره نظام بیش از یک کرسی می داند تا
هم منزلت بیشتری داشته باشد و هم نقش بیشتری ایفا کند. او به خوبی می داند هر چه
سهمش از قدرت کمتر، خطر رسیدگی به تخلفاتش بیشتر است.
چنین شد که به رغم منع رهبری، بار دیگر خیز برای ریاست جمهوری برداشت. منع
رهبر را وقعی ننهاد؛ هیچ؛ حیثیت انتخاباتی را که رهبر مایه مشروعیت نظام می داند،
به بازی گرفت. اعلام داشت که هیچ یک از نامزدهای مورد تأیید شورای نگهبان را قبول
ندارد. در روز انتخابات با جار و جنجال به یکی از صندوق های رأی رفت ولی به خودش
رأی داد.
همان‌طور که به درستی ارزیابی کرده بود یک کرسی در مجمع تشخیص مانع پیگیری
تخلفات او و تیمش نشد. پرونده‌ها علیه نزدیک‌ترین یارانش ازجمله بقایی و جوانفکر
به جریان افتاد. خبرهای محرمانه مبنی بر محکومیت قطعی خود او در ۷ پرونده کم‌کم
افشا شد. اما هر چه روند قضائی علیه یارانش تنگ‌تر می‌شد او بر حجم آتشش بر رئیس
قوه قضائیه و آل لاریجانی افزود.
او اگرچه نتوانست انتخابات را دوقطبی کند اینک توانسته جامعه را دو قطبی کند.
دو قطبی احمدی نژاد و خاندان فاسد لاریجانی ها.
برادر مومن رهبر همان طور که دیروز "برادران قاچاقچی سپاه" را نواخته
بود اینک "برادران لاریجانی" مورد نوازش قرار می دهد تا بلکه از راه
حمله به حلقه های فاسد حاکمیت فساد خود را سرپوش نهد. در این راستا، در نامه
سرگشاده به رهبر، دو قوه مقننه و قضائیه را که در رأس آنها برادران لاریجانی هستند
به باد انتقاد تند گرفت. در نامه اش نوشت که "نارضایتی عمومی از وضع کشور و
قوه قضائی بی سابقه و فریاد قاطبه مردم از بی عدالتی و روابط نادرست به آسمان است".
در نشانی آشکارا از اینکه فریادرسی در
جمهوری اسلامی وجود ندارد، به بست نشینی در حرم عبدالعظیم رفتند.
در ادامه این خبرسازی‌هایش به رئیس قوه قضائیه ضرب الاجل ۴۸ ساعت داد و با پایان
آن رئیس منصوب قوه قضائیه را به دلیل «نقض مکرر قانون اساسی»، «از عدالت ساقط»
دانست و او را «فاقد صلاحیت»، «فاقد مشروعیت» و «غاصب» دانست و خواستار آن شد که
لاریجانی به دلیل فقدان صلاحیت باید استعفا دهد. او پیشتر، لاریجانی را به قتل
ستار بهشتی متهم کرده بود گفته بود که سر او فریاد زده بود.
در مقابل صادق لاریجانی نیز محمود احمدی‌نژاد و نزدیکانش را بانیان «فتنه جدید»
خواند. او تا آنجا پیش رفت که اقدامات احمدی
نژاد را در «اعتمادزادیی» از قوه قضاییه ریشه دار «در برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات
سرویس‌های جاسوسی و امنیتی غرب» دانست و تلویحا احمدی نژاد را همسو با سرویس های
جاسوسی خارجی دانست.
روشن است آنچه مطلوب رهبر نبود اینک تحقق یافته است؛ دو قطبی احمدی نژادی ها –
لاریجانی ها
خامنه ای: احمدی نژاد "کِش ندهد"
به شرحی که گفته شد در عرض یک سال گذشته (پیش از انتخابات ۹۶ به این سو)، ماه
و گاه هفته‌ای نیست که از فرقه احمدی‌نژاد خبری شوکه کننده در رسانه‌های ایران باز
تاب نیابد. هدف او از این شانتاژ خبری که هر روز به جامعه پمپاژ می کند تعمیق وضعیت
دو قطبی جامعه است.
او پیشتر این ترفند را با رفسنجانی، ناطق نوری و موسوی و کروبی به کار بسته و
در پناه رهبر یک یک شاخ و برگ‌های رهبر را درو کرده است. چرا این بار موفق نباشد؟
او به تجربه دید که رهبر در دفاع از او به همه فرمان داد اختلاس سه هزار
میلیاردی را "کش ندهند" مبادا در این میان حیثیت رییس جمهور دانشمند! بر
باد رود. بر همان سیاق چرا نباید امروز از رهبر انتظار داشته باشد که پرونده هایش
را سرپوش ننهد.
اگر نظام جمهوری اسلامی نظامی مقتدر بود، قوه قضائیه رأسا کار احمدی نژاد را
تمام می ساخت. اما، از آنجایی که در این نظام همه چیز به بیت رهبری ختم می شود او
در فضای شکل دادن به فضای دو قطبی، آن قدر به رییس فاسد قوه قضائیه و منصوب رهبر
تاخت تا اینکه رهبر را مجبور به واکنش کرد.
در جدیدترین اظهارات رهبر، رییس جمهور دانشمند شد
حلقوم دشمن، رفتارش شد رفتار اپوزسیون، دینش شد دین سیاسی، کردارش شد بی تقوایی
و...
گویا رهبر را بصیرتی حاصل آمده که این بار بر احمدی نژاد نهیب بزند که
"کش ندهد" اما، آیا چنین خواهد شد؟
احمدی نژاد کوتاه نخواهد آمد
بازی که احمدی نژاد آغاز کرده بازی مرگ و زندگی است. اگر بقایی را به ۶۳ سال
حبس محکوم کرده اند با احمدی نژاد چه خواهند کرد؟ وقتی رییس قوه قضائیه او را
"بانی فتنه جدید" دانسته و «اعتمادزادیی» از قوه قضاییه را ریشه دار «در
اقدامات سرویس‌های جاسوسی غرب» شمرده و سخنگوی قوه قضائیه احمدی نژاد را "لات
از چشم افتاده" توصیف کرده ولی اینک او نهیب رهبر را بر سر خود می بیند ونه
بر سر قوه قضائیه، به خوبی دریافته که این راه بی بازگشت است. اندکی عقب نشینی
یعنی وا دادن بازی مرگ و زندگی. نظامی که با منتظری و کروبی و موسوی و رفسنجانی
چنان کرد با یک لات از چشم افتاده چه خواهد کرد؟
ناگزیر تهییج افکار عمومی (مردم به ستوه آمده از فقر) از طریق بازگو کردن هر
چه بیشتر فساد آل لاریجانی، آبرو خریدن برای خود است هرچند که رهبر مایل به دو
قطبی شدن جامعه نباشد.
https://www.radiofarda.com/a/khamenei-ahmadienjad-confrontation/28945784.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر