در پی یک روز پرالتهاب، سرانجام مجلس شورای اسلامی در 7 اکتبر 2018 لایحه پیشنهادی دولت مبنی بر ضرورت پیوستن ایران به «کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم» را از تصویب خود گذراند.
پیوستن ایران به «کنوانسیون
مقابله با تأمین مالی تروریسم»؛ عقب نشینی خامنه ای از موضع پشین خود
در پی یک روز پرالتهاب، سرانجام مجلس
شورای اسلامی در 7 اکتبر 2018 لایحه پیشنهادی دولت مبنی بر ضرورت پیوستن ایران به
«کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم» را از تصویب خود گذراند.
به استثنای برجام که تصویب آن جنجال
بزرگی را در مجلس شورای اسلامی دامن زده بود، شاید هیچ لایحه دیگری را نتوان به
یاد آورد که به مانند لایحه پیشنهادی دولت مبنی بر ضرورت پیوستن ایران به «کنوانسیون
مقابله با تأمین مالی تروریسم» به همان اندازه جنجال برانگیز شده باشد. این جنجال
منحصر به مجلس و مجلسیان نبود.
در شدت مخالفت با لایحه مزبورهمین بس
که محمدعلی موحدی کرمانی، امام جمعه موقت تهران، گفته
بود: «این یک چیز خطرناکی است... و باعث می‌شود به طور مثال اگر ما بخواهیم به حزب‌الله،
انصارالله و امثال آنها کمک کنیم، جلوی ما گرفته شود.»
همچنین احمد علم الهدی، امام جمعه مشهد، خطاب به نمایندگان تا آنجا پیش رفته
بود که گفته بود «وطن فروش نباشید». در پی این اظهار نظر علم الهدی، علی مطهری
نائب رییس مجلس گفته بود که در پی این اظهارات امام جمعه مشهد، پیامک های تهدیدآمیز
به نمایندگان موافق لایحه ارسال شده بود.
در واکنشی مشابه آیت‌الله نوری همدانی از مراجع حکومتی نیز با تأکید بر اینکه
حوزه نمی‌تواند درباره این لایحه بی‌تفاوت باشد، گفته بود که: «این یک پیمان عبری،
غربی و عربی است و گردانندگان این پیمان طرفداران آمریکا و اسرائیل هستند. این لایحه
اسرائیل و عربستان را تروریست به‌حساب نمی‌آورد. حزب‌الله لبنان را تروریست معرفی
می‌کند.»
اما، مهم تر از همه این شخصیت ها، این شخص آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری
اسلامی، بود که شخصاً در مسأله ورود کرده و در مخالفت با لایحه مزبور تا آنجا پیش
رفته بود که تصویب آن را نشانه «مرعوب بودن» دانسته بود. او گفته بود که: «قدرت‌های
بزرگ بر اساس منافع و مصالح خود این معاهدات بین‌المللی را آماده می‌کنند و دولت‌های
همسو یا مرعوب هم این کنوانسیون‌ها را در کشورشان تصویب می‌کنند.»
این همه مخالفت با لایحه مزبور ناشی از آن بود که در صورت پیوستن ایران به این
کنوانسیون حتی بانک های ایرانی از خدمات دادن به نهادهای مهمی مانند سپاه
پاسداران، قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، دانشگاه امام حسین، دانشگاه مالک اشتر،
هواپیمایی ماهان و بسیاری دیگر ارگان هایی که در فهرست سازمان های تروریستی یا
حامی تروریسم قرار دارند، منع خواهند شد. برای مثال عبدالرضا مصری، عضو فراکسیون
نمایندگان ولایی پیشتر خطاب به نمایندگان مجلس گفته بود که: «از نظر این کنوانسیون،
سپاه پاسداران سازمان تروریستی است و ما باید افرادی مانند سردار رضایی، دکتر ولایتی،
حاج قاسم سلیمانی و سردار وحیدی را به عنوان مصادیق تروریسم به غرب تحویل بدهیم.
اگر می‌توانید پا روی آرمان‌های انقلاب بگذارید، این کنوانسیون را تصویب کنید.»
جالب اینکه سرلشگر جعفری فرمانده سپاه پیشتر چنین گمانه زنی را مطرح کرده بود. او گفته بود
که: «دشمنان پس از برجام آمده اند به سراغ تحریم های دفاعی و موشکی و نیروهای مسلح
کشور به ویژه سپاه پاسداران.»
همچنین در سپتامبر 2016 عبدالله گنجی، مدیرمسئول روزنامه جوان (وابسته به
سپاه) اعلام داشته بود که دو بانک ایرانی یعنی بانک سپه و بانک ملت طی مکاتبه رسماً به اطلاع قرارگاه
خاتم الانبیاء رسانده اند که از این پس ناگزیرند که ارائه خدمات ارزی به این
قرارگاه را متوقف سازند. او گفته بود که:«با تحریم قرارگاه
خاتم الانبیا توسط بانک‌های ملت و سپه (و احتمالا چند بانک دیگر در آینده) نتایج
برجام ملموس‌تر می‌شود.»
اما، به رغم صراحت کلام علی خامنه ای در مخالفت با آن لایحه، اینک مجلس شورای
اسلامی لایحه پیوستن ایران به «کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم» را از
تصمیم خود گذرانده و بر اساس روال معمول برای اظهار نظر شورای نگهبان به آن شورا
ارسال خواهد کرد.
اما، آنچه در فرایند تصویب این لایحه مهم است اینکه علی لاریجانی، رئیس مجلس برای
مسکوت کردن کسانی که در مخالفت خود با لایحه مزبور به سخنان رهبر استناد می کردند،
اعلام کرد که دفتر علی خامنه‌ای در پاسخ به نامه رئیس مجلس درباره لوایح چهارگانه
گفته که رهبر با بررسی آن لوایح در مجلس مخالفتی ندارد.
به این ترتیب، عیناً همان روش که مجلس بدان وسیله توانست با چراغ سبز رهبر
برجام را در عرض 20 دقیقه از تصویب بگذراند، توانست این لایحه را نیز از تصویب خود
بگذراند.
به این ترتیب، روشن شد همان رهبری که پیشتر تصویب این لایحه را نشان مرعوب
بودن می دانست خود با اجازه دادن به ورود مجلس در بررسی این لایحه راه را برای
تصویب آن باز کرد. حال اگر تصویب چنین لایحه نشانه مرعوب بودن یک نظام است او خود
راه را برای مرعوب شدن جمهوری اسلامی باز کرده است وگرنه می توانست مخالفت خود را
با طرح آن در مجلس بیان دارد و راه را برای بررسی آن برای ابد مسدود کند.
به بیان دیگر، اگر تصویب این لایحه نشانه مرعوب شدن است در واقع پیش از مرعوب
شدن مجلس، این خود رهبر است که مرعوب شده است.
حال پرسش مهم این است که چرا علی خامنه ای یک روز مخالف تصویب لایحه بود و روز
دیگر راه را برای تصویب آن در مجلس باز گذاشت؟
پاسخ را باید در اظهارات صریح محمدجواد ظریف، وزیر خارجه جمهوری اسلامی و
معمار برجام، جستجو کرد که طی نطقی در مجلس هیچ شک و تردیدی را برای ضرورت پیوستن
به کنوانسیون مزبور باقی نگذاشت. اودر نطق خود به شفافیت تمام اظهار داشت که از
تصویب این لایحه هیچ انتظاری برای گشایش اقتصادی نباید داشت ولی از عدم تصویب آن
حتما می توان انتظار داشت که مشکلات بغرنج بر اقتصاد ایران افزوده شود. او گفت: «یک
بار دیگر در اینجا تاکید می‌کنم نه بنده و نه آقای رئیس جمهور نمی‌توانیم تضمین دهیم
که با پیوستن به لایحه عدم حمایت مالی از تروریسم مشکلات ما حل خواهد شد. اما می‌توانیم
تضمین دهیم با نپیوستن به این لایحه آمریکا بهانه مهمی را برای افزایش مشکلات ما پیدا
خواهد کرد.»
این دقیقاً نکته ای است که خامنه ای را نیز قانع کرد که از مخالفت خود با
پیوستن به کنوانسیون مزبور دست بردارد و اجازه طرح آن در مجلس و تصویب آن را بدهد؛
همان چیزی که پیشتر او آن را نشانه «مرعوب شدن» توصیف کرده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر