جمهوری اسلامی باید "سیاست دوگانه" خود را به کنار بگذارد. همانطور که با اسرائیل در محاکم قضایی بین المللی رو در رو می شود، می تواند در آوردگاه های ورزشی نیز رو در رو شود. امتناع از این حقیقت تلخ نه تنها موجب محرومیت سنگین برای ورزش کشور می شود بلکه نارضایتی عمیق و پیامدهای سیاسی مهیب در درون کشور به جا خواهد گذاشت.
احتمال محرومیت کشتی ایران
از مسابقات جهانی :
هزینه مسابقه ندادن با اسرائیل
حمید بنی تمیم، نایب رئیس فدراسیون کشتی ایران، اعلام کرده که در آینده بسیار
نزدیک نه تنها محرومیت علیرضا کریمی و مربی او بلکه محرومیت کشتی ایران از مسابقات
جهانی تعیین تکلیف می شود.
به گفته بنی تمیم اینک "با ورود جدی و مستقیم" عالی ترین نهاد ورزش
جهان یعنی کمیته بین المللی المپیک در این مساله، موضوع تعیین تکلیف فوری و قانونی
رسیدگی به این پرونده به اتحادیه جهانی کشتی ارجاع شده است. این اتحادیه قرار است
به زودی نظر نهایی خود را اعلام کند. بنا به گمان قوی بنی تمیم، اتحادیه جهانی
کشتی رأی به جریمه سنگین کشتی ایران (و نه صرفا علی رضا کریمی) خواهد داد. این در حالی است که به گفته منصور برزگر، عضو شورای
فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد، خطر تحریم و حتی ممکن است در مسابقاتی مثل المپیک شامل
سایر ورزش‌ها هم بشود و محدود به کشتی نباشد.
گمان قوی نائب رییس فدراسیون کشتی ایران از اعمال چنین جریمه سنگینی ناشی از
دلایلی است که وی آن را "شفافیت مستندات" دانسته است؛ مستنداتی که جای
اندک تردید در اعمال نظر دولت ایران در امر ورزش باقی نمی گذارد. وی گفته "از
حدود سیزده سال گذشته تا کنون موضوع تعلیق کشتی ایران" به دلایل مشابه مطرح
بوده است.
محتمل بودن چنین جریمه سنگینی در پی آن صورت می گیرد که علیرضا کریمی در
مسابقات کشتی لهستان به وضوح و به دستور مربی خود تن به "باخت مفتضحانه"
در برابر حریف روس خود داد تا با این ترفند در دور بعد با حریف اسرائیلی رو در رو
نشود. این در حالی بود که کریمی شانس طلا این وزن بود و در همین مسابقه از حریف
روس خود جلو بود.
در فیلم ضبط شده از مسابقه علیرضا کریمی به وضوح شنیده می شود که فریاد مربی
او که "باید ببازی" به این کشتی گیر فرمان باخت می دهد. فراتر از این،
تقدیر و تکریم کریمی توسط مقامات دولتی پس از این باخت بود. از جمله فدراسیون کشتی
ایران با صدور اطلاعیه اعلام داشت "کریمی با گذشتن از حق خودش از مظلومیت مردم
فلسطین دفاع کرده است". وزیر ورزش نیز با اهدای شال پهلوانی و تعدادی سکه و همچنین ابراهیم رییسی،
تولیت آستان قدس رضوی، با اعطای مقام "خادم الرضا" به او رسماً اراده
دولت جمهوری اسلامی را در باخت عمدی کریمی نشان دادند. اما، از این برجسته تر
دیدار آیت الله خامنه ای با این کشتی گیر بود که با اهدای انگشتر خود خطاب به او گفت: "آقا جان کار بزرگی
کردی. کاری که شما کردی از سنخ کار پوریای ولی است. این را پای خدا حساب کن. اجرش
را از خدا بخواه... من واقعاً احساس عزت کردم."
با این حساب، در صورت اعمال چنین محرومیت سنگینی برای کشتی گیر ایرانی، مربی
او یا محرومیت کشتی ایران در مسابقات جهانی پرسش اصلی این است که چنین مجازات هایی
برای چیست؟
محرومیت کشتی ایران به دلیل بازی نکردن با
اسرائیل
فدراسیون های جهانی دخالت کشورها را در ورزش به شدت منع می کنند و برای ارتکاب
چنین تخلفی مجازات هایی از جمله محرومیت را می توانند در نظر بگیرند. اگر علیرضا
کریمی به اراده شخصی خود از مبارزه با حریف به دلایل سیاسی امتناع می کرد، این
اقدام می توانست تنبیه شخصی برای او همراه داشته باشد. اما، همان طور که نائب رییس
فدرلسیون کشتی ایران اعلام داشته شفافیت مستندات فراوان نه تنها در این بازی کشتی
بلکه طی سال های متمادی این امر را محرز کرده است که اراده نظام جمهوری اسلامی بر
خودداری از بازی با حریفان اسرائیلی قرار دارد. مهم تر اینکه این امتناع محدود به
رشته ورزشی کشتی نیست بلکه تمامی رشته های ورزشی انفرادی و گروهی را شامل می شود.
شدت مخالفت جمهوری اسلامی در مواجه به حریفان اسرائیلی را می توان در تنبیه
مسعود شجاعی و احسان حاج‌صفی به خوبی دید که به جرم بازی در یک باشگاه یونانی در
برابر یک تیم باشگاهی اسرائیلی در خاک یونان از حضور در تیم ملی محروم شده اند.
در منطق جمهوری اسلامی، هرگونه مواجه ورزشی میان حریفان ایرانی و همتایان
اسرائیلی شان، شناسایی دولت اسرائیل تلقی می شود. جمهوری اسلامی عموماً از تعابیری
همچون "رژیم صهیونیستی" یا "رژیم اشغالگر قدس" به جای کاربرد نام
اسرائیل استفاده می کند. این خود دال بر این است که نظام جمهوری اسلامی، کشوری به
نام اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد و از اساس منکر "موجودیت" کشوری به این
نام است. اما واقعیت چیست؟ آیا جمهوری اسلامی، به هیچ رو اسرائیل را به رسمیت نمی
شناسد؟
جمهوری اسلامی اسرائیل را به رسمیت شناخته است
در یادداشتی با عنوان "جمهوری اسلامی
اسرائیل را به رسمیت شناخته است" به
تفصیل گفته شد که جمهوری اسلامی در موارد عدیده اسرائیل را به صورت دوفاکتو مورد
شناسایی قرار داده است.
افزون بر موارد یاد شده در آن گزارش در جدیدترین اقدام، اخیراً بار دیگر
جمهوری اسلامی مبادرت به شناسایی اسرائیل در مرزهای 67 کرده است.
ماجرا از این قرار است که به دنبال تصمیم دونالد ترامپ در شناسایی اورشلیم به
عنوان پایتخت اسرائیل، سران سازمان همکاری اسلامی از جمله حسن روحانی در اجلاس اضطراری سازمان همکاری اسلامی ( ۱۳ دسامبر
۲۰۱۷) در استانبول بیت المقدس شرقی را به عنوان پایتخت دولت فلسطین اعلام داشتند.
روشن است که این پیشنهاد اشاره روشن به مدل «دو دولت» دارد؛ مدلی که بر اساس
آن دولت اسرائیل به پایتختی قدس غربی حقیقتی پذیرفته شده تلقی می گردد و افزون بر
آن، پیشنهاد می شود که کشور فلسطین به پایتختی قدس شرقی مورد شناسایی جامعه جهانی
قرار گیرد.
این در حالی است که بر خلاف این حقیقت مسلم (ولی پنهان نگه داشته شده)، جمهوری
اسلامی تظاهر به "عدم شناسایی" دولت اسرائیل می نماید تا آنجا که بارها
و بارها در آوردگاه های ورزشی از رو در رویی با حریفان اسرائیلی به استناد اینکه
کشوری به نام اسرائیل را فاقد مشروعیت می داند و منکر موجودیت آن است، امتناع ورزیده
است. نمونه تازه از این امتناع ورزیدن برای بازی با یک حریف اسرائیلی را می توان
باخت عمدی علیرضا کریمی در ورزش کشتی دانست که مورد تقدیر شخص رهبر جمهوری اسلامی
قرار گرفت.
برونرفت از محرومیت در ورزش
به شرحی که می دانیم موضوع امتناع جمهوری اسلامی از بازی با اسرائیل موضوعی
"شور" شده است. به نظر می رسد جمهوری اسلامی می باید بین محرومیت در
ورزش و بازی با اسرائیل یکی را انتخاب کند.
اینک بحث محرومیت ایران در ورزش حتی می تواند به محرومیت در کشتی محدود
نباشد و به محرومیت در تمامی رشته های ورزشی منتهی گردد.در آن صورت راه برونرفت
چیست؟
به شرح آنچه در یادداشت یاد شده، توضیح داده شده جمهوری اسلامی باید "سیاست دوگانه"
خود را به کنار بگذارد. همانطور که با اسرائیل در محاکم قضایی بین المللی رو در رو
می شود، می تواند در آوردگاه های ورزشی نیز رو در رو شود. امتناع از این حقیقت تلخ
نه تنها موجب محرومیت سنگین برای ورزش کشور می شود بلکه نارضایتی عمیق و پیامدهای
سیاسی مهیب در درون کشور به جا خواهد گذاشت.
http://negaam.news/1396/10/06/329475/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر