روزنامه واشنگتن پست به نقل از مرکز نظرسنجی لوادا، نوشت که محبوبیت ولادمیر پوتین در پی انضمام شبه جزیره کریمه به روسیه از رقم 61% در نوامبر 2013 به رقم چشمگیر 80% در 24 آوریل 2014 (یک ماه پس از جدایی کریمه از اوکراین که با حمایت نظامیان روسیه انجام شد) افزایش یافته است. حاشیه خطای این نظرسنجی فقط دو درصد ارزیابی شده که حتی در آن صورت نیز محبوبیت بالایی برای پوتین به شمار می رود.
دومین جدایی؛ برنده و بازنده تحولات اوکراین
در فاصله کمتر از دو ماه از اعلام جدایی شبه جزیره کریمه از اوکراین و پیوستن
به خاک روسیه، دو شهر دونتسک و لوهانسک در شرق اوکراین نیز انتخابات مشابهی را در
تاریخ 11 مه 2014 به اجرا گذاشتند.
بی درنگ چنین شتابی در جدا شدن سه بخش اوکراین را باید به زیان کیف و به نفع
مسکو ارزیابی کرد. کافی است به افزایش قابل توجه محبوبیت ولادمیر پوتین در این
روزها نگاه کرد که روس ها اینک او را در سطح سزارهای کشورگشا ارج می نهند. که توانسته
مجد و عظمت ابر قدرتی روسیه را در ازای تحریم هایی نه چندان گزنده، به روسیه باز
گرداند.
روزنامه واشنگتن پست به نقل از مرکز نظرسنجی لوادا، نوشت
که محبوبیت ولادمیر پوتین در پی انضمام شبه جزیره کریمه به روسیه از رقم 61% در
نوامبر 2013 به رقم چشمگیر 80% در 24 آوریل 2014 (یک ماه پس از جدایی کریمه از اوکراین
که با حمایت نظامیان روسیه انجام شد) افزایش یافته است. حاشیه خطای این نظرسنجی
فقط دو درصد ارزیابی شده که حتی در آن صورت نیز محبوبیت بالایی برای پوتین به شمار
می رود.
جالب اینکه پوتین در دوران رهبری خود بر روسیه رقم 88% محبوبیت را نیز در
کارنامه خود دارد. این میزان محبوبیت بالای او در نظر روس ها مرهون حمله نظامی پوتین
به گرجستان در سال 2008 است که طی یک حمله برق آسای 5 روزه به گرجستان مانع سرکوب جدایی
طلبان روس تبار اوستیایی جنوبی توسط تفلیس شد. روسیه، این اقدام خود را در جهت دفاع
از شهروندان روس ساکن اوستیای جنوبی عنوان کرده بود.
اهداف چهار گانه مسکو در اوکراین
قرار است تا 25 مه انتخابات ریاست جمهوری در اوکراین انجام شود. پس از سقوط
دولت یانوکویچ (رییس جمهور متمایل به روسیه) رهبران اپوزسیون مخالف او که اینک
دولت موقت را در دست گرفته اند، خود را برای برنده شدن در انتخابات آتی آمده می
کنند.
بدیهی است پیروزی این رهبران متمایل به غرب مطلوب روسیه نیست. رهبران انقلاب
اوکراین در حالی وارد کارزار انتخاباتی می شوند که در اثر سیاست های آنان سه منطقه
مهم اوکراین (شبه جزیره کریمه و شهرهای دونتسک و لوهانسک) از این کشور جدا شده
اند.
در اهمیت شبه جزیره کریمه همین بس که در دست داشتن این شبه جزیره، قدرت سوق
الجیشی دریایی برای تسلط بر دریای سیاه و از آنجا به دریایی مدیترانه به هر کشوری
می دهد که این شبه جزیره را در دست دارد. این شبه جزیره خودمختار در ۱۷ مارس ۲۰۱۴ با مشارکت 70% سکنه آن و با رأی
مثبت 96% رأی دهندگان برای پیوستن به روسیه از خاک اوکراین جدا شد.
شهرهای دونتسک و لوهانسک نیز دو شهر صنعتی و کشاورزی مهم اوکراین به شمار می
روند که جدایی آن ها ضربه سهمگین به اقتصاد اوکراین خواهد زد. این دو شهر تأمین
کننده بخش های زیادی از سوخت، برق و معادنی مثل زغال سنگ، آهن، فولاد و همچنین بخش
هایی از نیازمندهایی کشاورزی اوکراین هستند.
در وصف نگرانی رهبران کیف از جدایی این دو شهر به ویژه دونتسک، همین بس که الکساندر
تورچینف، رئیس‌جمهور دولت موقت اوکراین گفته:« رای مثبت مردم دونتسک به جدایی می تواند
به ایجاد بحرانی اقتصادی و اجتماعی منجر شود.». او همچنین این رای‌گیری را «یک گام
به سوی پرتگاه» توصیف کرده است.
بنابر این، در حالی که مسکو مطالبات معوقه خود را از کیف مطالبه کرده، تهدید
به قطع گاز صادراتی خود به کیف نموده و به روند جدایی سه بخش از خاک اوکراین کمک
کرده، انتخابات آتی ریاست جمهوری اوکراین چندان انتخابات نوید بخشی برای رهبران
جدید نیست که سیاست های نادرست شان هم تمامیت ارضی اوکراین را خدشه دار کرده و هم
اقتصاد کشور را.
پس از سرنگونی یانوکویچ (رییس جمهور مورد حمایت مسکو) پوتین در تلافی از این
ضربه ای که از سوی طرفداران نزدیکی به غرب خورد، چهار هدف را تاکنون دنبال کرده که
عبارتند از :
یکم؛ پیام حمایت سرزمین مادری به همه روس تبارهای همه کشورها با عرض اندام نظامی دوباره مثل 2008 (در حمایت
از روس تبار های اوستیای جنوبی) و اینک در اوکراین در 2014.
دوم؛ بلعیدن سرزمین های مهم اوکراین (دونتسک، لوهانسک و به ویژه شبه جزیره
استراتژیک کریمه).
سوم؛ به جای گذاشتن اوکراین ضعیف و بیمار به دست غرب.
چهارم؛ دلسرد کردن مردم اوکراین نسبت به رهبران متمایل به غرب به منظور تاثیرگذاری
بر انتخابات ریاست جمهوری اوکراین (25 مه) تا انتخاباتی پرشور برگزار نگردد.
جنگ سرد جدید
هزینه ای که پوتین بابت این راهبرد خود در اوکراین پرداخته نه صرفا تقابل با
اوکراین که تقابل با غرب است. در نتیجه این تقابل با غرب، روسیه از "گروه
۸" و "ناتو" اخراج شد و اندکی متحمل تحریم های نه چندان سخت شده
است.
آنچه تاکنون از واکنش روسیه فهمیده می شود این است که این هزینه ها از نظر پوتین،
هزینه های ناچیزی است. پوتین اوکراینی را می پسندد که
مانع برنامه گسترش اتحادیه اروپا به سوی شرق باشد. او به خوبی پیام سخن برژینسکی
را درک کرده بود که «اوکراین ترن سیاست منطقه‌ای گسترش اتحادیه اروپاست.»
چنین روند تقابل روسیه جدید به رهبری
پوتین با غرب را برای اولین بار "ادوارد لوکاس" در کتابی با نام "جنگ سرد جدید:
روسیه پوتین و تهدید آن برای غرب" در سال ۲۰۰۹ مطرح کرده بود. لوکاس پیش بینی کرده بود که روسیه به
رهبری پوتین تدریجا از از روند همکاری با غرب به سوی تقابل با غرب تغییر مسیر خواهد
داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر