به شرحی که درباره اجلاس اضطراری سازمان همکاری اسلامی (1391) و همچنین تعداد و سطح حاضران در اجلاس سران جنبش عدم تعهد (1391) و اجلاس بین المجالس اسلامی در سال جاری (1396) گفته شد به وضوح می توان انزوای بین المللی جمهوری اسلامی را در تمام این اجلاس ها چه در سطح کشورهای مسلمان و چه در سطح بین المللی دید.
با چنین نگاه آماری آنگاه پرسش مهم از آیت الله خامنه ای این است که با به رغم چنین شواهد غیر قابل انکاری او چگونه مدعی است که نظام تحت امرش امروز نظامی متنفذ و دارای عزت بین‌المللی است؟ او به استناد کدام شواهد مدعی است که عزت و اعتبار جمهوری اسلامی ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری است؟
بین المجلس اسلامی در
تهران: نشانه ای دیگر انزوای بین المللی جمهوری اسلامی
«نظام جمهوری اسلامی ایران امروز كشوری محترم، اثرگذار، و متنفذ و دارای عزت بین‌المللی
است...عزت و اعتبار جمهوری اسلامی ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری است.»
این سخن یکی از ادعاهای همیشگی آیت الله خامنه ای است. او بارها مشابه این ادعا
را تکرار کرده و مدعی شده که نظام تحت زعامت او از جایگاه و منزلت ممتازی نه تنها
در سطح منطقه بلکه از عزتی بین المللی برخوردار است.
گفتنی است آنچه آیت الله خامنه ای تحت عنوان "عزت بین المللی" نام
برده، در روابط بین الملل از آن با عنوان "اعتبار بین المللی" کشورها نام
برده می شود. اعتبار بین المللی یکی از مولفه های قدرت هر کشور (در کنار دیگر
مولفه های قدرت مانند تولید علم، اقتصاد توانمند، توان نظامی، داشتن متحدان قوی
و..) است. با این توضیح پرسش این است که اعتبار بین المللی جمهوری اسلامی تحت
زعامت آیت الله خامنه ای در چه حد است؟ ادعای او چقدر قرین صحت است؟ آیا آنچنان که
او مدعی است جمهوری اسلامی از عزت بین المللی برخوردار است؟
برای پاسخ بد نیست نگاهی به سیزدهمین اجلاس بین المجالس کشورهای عضو سازمان
همکاری های اسلامی به میزبانی ایران بیاندازیم که اعضا در روز سه شنبه 26 دی 1396 در
تهران به کار خود پایان داد و سپس به دیدار رهبر جمهوری اسلامی رفتند.
آیت الله خامنه ای بهتر از هر فرد دیگری می داند که بنا به اعلام خبرگزاری
جمهوری اسلامی از 57 کشور مسلمان فقط 41 کشور در اجلاس تهران حضور یافتند. این بدان
معناست که 16 کشور مسلمان مطلقا در اجلاس مزبور شرکت نکردند.
جالب تر اینکه از 41 کشور حاضر تنها 13 کشور در سطح روسای مجالس و 9 کشور در
سطح نائب رییس حضور داشتند. به عبارت دیگر 19 کشور مسلمان حضورشان نه در سطح روسای
مجالس و نه نائب رییس بود. این کشورها
تنها به ارسال یک هیأت پارلمانی در سطح نازل بسنده کردند در حالی که اجلاس در سطح
سران برقرار شده بود.
از سوی دیگر با نگاه به نام 21 کشور حاضر که در سطح روسای مجالس یا نائب رییس
در اجلاس تهران حضور یافته اند، در می یابیم که کشورهای مهم و متنفذ در جهان اسلام
در حد انگشتان یک دست در این اجلاس تهران شرکت کرده اند.
سیزده کشورحاضر در سطح روسای مجالس عبارت بودند از: قطر، مالی، کامرون،
افغانستان، گینه بیسائو، عمان، سنگال، الجزایر، ترکیه، لبنان، پاکستان، عراق و موریتانی.
کشورهایی که در سطح نائب رییس حضور یافتند عبارت بودند از: بورکینافاسو، گینه،
چاد، نیجر، سودان، اردن، مغرب، مالزی و موزامبیک.
به بیان دیگر از 22 کشورعضو اتحادیه عرب فقط 10 کشورقطر، عمان، الجزایر،
لبنان، عراق، سودان، اردن و مغرب در اجلاس تهران حضور یافتند. این بدان معناست که
12 کشور عرب اجلاس تهران را تحریم کرده اند.
آیت الله خامنه ای خود می داند که این آمار هنگامی از اهمیت برخوردار است که
به یاد آوریم اجلاس مزبور اجلاس بین المجالس "اسلامی" به میزبانی جمهوری
"اسلامی" بود. معنا حضور کمرنگ کشورهای مسلمان در جمهوری اسلامی که
داعیه ام القرا بودن را دارد و رهبرش خود را "ولی امر مسلمین جهان" می
داند، این است که جمهوری اسلامی حتی در میان کشورهای مسلمان نیز در انزوا قرار
دارد.
حال اگر فرض بگیریم که قرار بود تهران میزبانی اجلاس بین المجالس جهانی را
برعهده داشته باشد به راستی چند کشور در سطوح عالی در تهران حضور می یافتند؟ از
آنجایی که نمی توان پاسخی برای این پرسشی فرضی یافت، فقط کافی است شانزدهمین اجلاس
سران جنبش عدم تعهد را که در شهریور 1391 در تهران برگزار شد به یادآوریم که خود به
نماد بارزی بر انزوای بین المللی جمهوری اسلامی تبدیل شد. این در حالی بود که جمهوری
اسلامی برای میزبانی این اجلاس 100 میلیارد
تومان هزینه و 5 روزه پایتخت را تعطیل و
110 هزار نیروی پلیس را برای تامین امنیت آن گمارده بود.
جنبش عدم تعهد بزرگترین سازمان بین المللی از نظر تعداد پس از سازمان ملل متحد
است. تعداد 120 کشور عضو این جنبش هستند و 17 کشور عضویت ناظر دارند. جالب است
بدانیم که 127 کشور عضو جنبش عدم تعهد تنها 30 کشور در سطح رهبران و آن هم عمدتاً ازکشورهای نه چندان مهم در اجلاس عدم تعهد در تهران
شرکت نموده بودند.
مشابه چنین سنجشی از جایگاه جمهور اسلامی را می توان در اجلاس اضطراری سران
سازمان همکاری اسلامی در مرداد 1391 مثال آورد که با موضوعیت تعلیق عضویت سوریه از
این سازمان به پیشنهاد عربستان سعودی در جده برگزار شد. در آن اجلاس به رغم حضور
ایران در عالی ترین سطح در هیأتی به ریاست محمود احمدی نژاد، تعلیق عضویت سوریه در
سازمان همکاری اسلامی به اجماع کلیه کشورهای مسلمان به استثنای رأی مخالف جمهوری
اسلامی؛ از تصویب سازمان گذشت.
نتیجه:
به شرحی که درباره اجلاس اضطراری سازمان همکاری اسلامی (1391) و همچنین تعداد و سطح حاضران در اجلاس سران جنبش عدم تعهد
(1391) و اجلاس بین المجالس اسلامی در سال
جاری (1396) گفته شد به وضوح می توان انزوای بین المللی جمهوری اسلامی را در تمام
این اجلاس ها چه در سطح کشورهای مسلمان و
چه در سطح بین المللی دید.
با چنین نگاه آماری آنگاه پرسش مهم از آیت الله خامنه ای این است که با به رغم
چنین شواهد غیر قابل انکاری او چگونه مدعی است که نظام تحت امرش امروز نظامی متنفذ
و دارای عزت بین‌المللی است؟ او به استناد کدام شواهد مدعی است که عزت و اعتبار
جمهوری اسلامی ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری است؟
https://iranwire.com/fa/features/24494
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر