. روحانی
دریافته که این تهدید اگر عملی شود امریکا را به جنگ علیه ایران وا می دارد. این
آن چیزی است که امریکا به دنبال آن است.
عقب نشینی تلویحی روحانی
از بستن تنگه هرمز یک روز پس از دستورالعمل خامنه ای
تصور کنید که شما یک از سفیران جمهوری اسلامی هستید. در روز 30 تیرماه به
دیدار رهبر جمهوری اسلامی می روید و او می گوید: «سخنان رئیس‌جمهور در
سفر اخیر به اروپا مبنی بر اینکه "اگر نفت ایران صادر نشود، نفت هیچ کشوری در
منطقه صادر نخواهد شد" سخنانی مهم و رویکرد نظام [بخوانید خامنه ای] است و وظیفه‌ی
وزارت امور خارجه پیگیری جدی این‌گونه مواضع رئیس‌جمهور است.»
به این ترتیب شما از زبان عالی ترین مقام جمهوری اسلامی در می یابید که در
بازگشت از تهران به محل ماموریت تان باید این دستورالعمل را "وظیفه" خود
تلقی کنید و بر این منوال کشور محل ماموریت تان را هشدار دهید که جمهوری اسلامی در
مقابله با تهدید صادرات نفت خود، صادرات نفت خلیج فارس را از طریق مسدود کردن
"تنگه هرمز" جلوگیری خواهد کرد. (تنگه هرمز یکی از آبراه های مهم جهان است
که روزانه یک پنجم نفت مورد نیاز جهان، یعنی نزدیک به ۱۸.۵ میلیون بشکه نفت در
روز از آن عبور می‌کند.)
آنگاه تصور کنید که در روز بعد یعنی 31 تیر ماه به دیدن همان رییس جمهوری می
روید که در سفر اروپایی اش گفته بود اگر صادرات نفت ایران قطع شود جمهوری اسلامی
از موقعیت سوق الجیشی خود در تنگه هرمز برای ممانعت از صادرات نفت منطقه استفاده
خواهد کرد، اما به یکباره می شنوید که او می
گوید:«امریکایی ها خیال می‌کنند وقتی ما می‌گوییم هنگامی که نفت ایران صادر
نشود، هیچ کس نمی‌تواند نفت صادر کند، به دنبال بستن تنگه هرمز هستیم. در صورتی که
راه‌های فراوانی وجود دارد و بستن تنگه هرمز روش ساده آن است، اما بسیاری تنگه‌های
دیگر برای این کار در اختیار داریم»
طبیعی است که شما در مقام یکی از سفیران نظام از خود خواهید پرسید "تنگه
های زیاد" در سخنان حسن روحانی یعنی چه؟ مگر ایران بر کدام تنگه ها غیر از
تنگه هرمز مسلط است؟ کدام تنگه دیگر را تهران می تواند مسدود کند که صادرات نفت خلیج فارس را متوقف می سازد؟
همه می دانیم که تنگه دومی در کار نیست چه رسد به اینکه "تنگه های
زیادی" داشته باشیم. پس این سخن روحانی چیز این معنا نمی دهد که تهران غیر از
تنگه هرمز "ابزارهای زیادی" برای مقابله با تهدیدات امریکا داریم.
اگر چنین است، او چرا گزینه هایی غیر از بستن تنگه هرمز را یادآور می شود؟ اینجاست
که شما به اقتضای فهم سیاسی تان در می یابید که دستورالعمل نظام در فاصله یک روز از
دیدارتان با رهبر تا دیدارتان با رییس جمهور تغییر کرده است به گونه مستنبط شما از
سخنان روحانی این است که اگر جمهوری اسلامی تنگه هرمز را مسدود نکند در عوض تنگه
ها دیگر [ یعنی ابزارهای دیگر] برای مقابله با تهدید امریکا در دست دارد.
این یعنی اینکه بر خلاف دستور رهبر، شما به هنگام مراجعت به محل ماموریت تان
وظیفه ای ندارید که از چنین زبان تهدیدآمیزی استفاده کنید. به عبارت دیگر، حسن
روحانی تهدیدی توخالی را گفته بود و خود آن را پس گرفته است.
افزون بر دستورالعمل به سفیران نظام، حسن روحانی بدینوسیله به طور تلویحی پاسخ
سردار سلیمانی را داده که در پیامی به روحانی نوشته بود «فرمایشات حضرتعالی...مایه
مباهات و افتخار است... این
همان دکتر روحانی است که ما شناخت داشتیم و داریم و می‌بایست باشد.»
با توصیفی که گفته شد معلوم می شود که روحانی همان است
که بوده. او تغییر نکرده است و سلیمانی ساده دلانه ذوق زده شده و پیام تقدیر به
روحانی ارسال کرده است.
تجدید رابطه با کشورهای
عربی
حسن روحانی در همین سخنرانی پرده از خطری بزرگتر برداشت
و گفت که جنگ با ایران «مادر جنگ ها»ست. این یعنی او آرایش کاخ سفید را آرایشی
جنگی می بیند که هدفش نه اصلاح برجام بلکه حمله نظامی به ایران است.
تهدید توخالی روحانی مبنی بر اینکه ایران احتمالا تنگه
هرمز را می بندد اگر پس گرفته نمی شد عملا کشور را در تیررَس حمله امریکا می داد. روحانی
دریافته که این تهدید اگر عملی شود امریکا را به جنگ علیه ایران وا می دارد. این
آن چیزی است که امریکا به دنبال آن است. حسن روحانی به خوبی می داند که بزرگترین
ارتش جهان تا کنون هرگز در مرزهای خود نجنگیده است. این ارتش همواره در فراتر از
مرزهای خود ورود در جنگ کرده است. جنگ بعدی امریکا به رهبری ترامپ می تواند جنگ
علیه ایران باشد.
روحانی می داند بهانه دادن به ترامپ از طریق مسدود کردن
تنگه هرمز عینا مانند بهانه دادن صدام به امریکا پس از اشغال کویت است. این بهانه
ظرفیت آن را دارد که امریکا به بهانه باز نگه داشتن هرمز زیرساخت های ایران را به
کل نابود سازد و سرنوشت ایران همان شود که عراق شد. پس تصمیم هوشمندانه آن است
صحبت از بستن تنگه هرمز را درز بگیرد.
در عوض او نه تنها بستن هرمز را بیهوده یافت بلکه دست
دوستی به سوی عربستان، بحرین وامارات دراز نمود و با اشاره به اینکه «ذات و فرهنگ
ایرانی صلح طلبی و کمک به همسایگان» است، از امکان تجدید روابط با این سه کشور سخن
گفت؛ سه کشوری که نزدیک ترین روابط را با امریکا برقرار کرده اند و بعید است به
این راحتی عادی سازی روابط با تهران را بپذیرند.
https://www.radiofarda.com/a/commentary-on-rouhani-Hormuz-remarks/29383497.html
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر