اینکه عربستان توان حوثی ها را متوجه ایران می داند (که دور از واقعیت نیست) ولی این وضعیت مورد علاقه روسیه نیز هست. روسیه با حفظ این وضعیت حضور خود در دریای سرخ را نیز در حال تدارک است و برای این منظور به حضور غیر مستقیم در یمن نیاز دارد.
توان موشکی حوثی ها به نفع کدام کشورهاست؟
روز 25 مارس امسال دقیقاً سه سال از آغاز
عملیات نظامی ائتلاف نظامی به رهبری عربستان علیه گروه حوثی سپری شد. دو ماه پیش
از این تاریخ ملک سلمان به پادشاهی عربستان رسیده و پسر جوان خود محمد به سلمان را
به پست مهم وزارت دفاع عربستان منصوب کرده بود. او در عرض دو ماه از انتصابش در
مقام وزیر دفاع جنگی را آغاز کرد که اینک وارد سال چهارمش شده است با این فرق که
نه تنها حوثی ها شکست نخورده اند بلکه در آغاز چهارمین سال جنگ، در یک شب 7 موشک
بالستیک به اهداف جداگانه در شهرهای عربستان شلیک کردند.
تا پیش از این نیز حوثی ها در دفعات
دیگر به دفعات موشک هایی ر به اهدافی در خاک عربستان شلیک کرده بودند ولی 7 موشک
بالستیک در یک شب یک رکورد بزرگ برای آنان به حساب می آید آن هم پس از سه سال زیر
آتشباری عربستان قرار داشتن. پیام این موشک پرانی جز این نیست که جنگ مغلوبه نشده
است که هیچ؛ تازه جنگ شهرها اغاز شده است. توان موشکی حوثی ها در حالی است که یمن
از دریا و هوا و خشکی تحت محاصره ائتلاف به رهبری عربستان است.
در مخاصماتی که بین تهران و ریاض شدت
گرفته ارتش سعودی این موشک پرانی حوثی ها را به تهران نسبت داده و گفته که در زمان
ومکان مناسب پاسخ ایران را (نه حوثی ها ) را خواهد داد. تا پیش از این موشک پرانی
تازه، امریکا و عربستان، موشک پرانی ها پیشین
حوثی ها را عیناً منتسب به تهران کرده بودند.
برای مثال در اقدامی بی سابقه و نامتعارف، نیکی هیلی سفیر امریکا نزد سازمان
ملل در ژانویه امسال از کلیه اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد دعوت کرده بود برای
بازدید از لاشه موشکی که توسط گروه «حوثی» به عربستان شلیک شده بود، به واشنگتن
سفر کنند. هدف از این دعوت، ارایه شواهدی بود که به گفته امریکا، نشان می داد این
موشک ساخت ایران و نقض قطعنامه شورای امنیت بود.
آن چه نماینده امریکا نقض تعهدات بین المللی توسط تهران دانسته، اشاره به
«قطعنامه ۲۲۱۶» است که روز ۱۴ آوریل ۲۰۱۵ با ۱۴ رای موافق و رای ممتنع روسیه، توسط
شورای امنیت از تصویب گذشت. این قطعنامه از کلیه کشورها خواسته بود که از ارسال هر
گونه سلاح به حوثی ها خودداری کنند.
به موازات این اقدام گزارش کمیته بررسی سازمان ملل در تاریخ 12 ژانویه 2018
تصریح کرد:«گروه بازرسی چنین یافته که جمهوری اسلامی ایران پاراگراف ۱۴ قطع نامه
۲۲۱۶ را به اجرا نگذاشته است که در آن خواسته شده از فراهم ساختن، فروش یا انتقال
مستقیم یا غیرمستقیم موشک به حوثی ها خودداری شود.»
افزون بر این، در فاصله تنها 9 روز از انتشار گزارش کمیته بررسی سازمان ملل
متحد، اجلاس وزیران عضو «سازمان همکاری اسلامی» نیز در تاریخ 21 ژانویه 2018 طی بیانیه
ای شدیداللحن، موشک پرانی حوثی ها و حمایت جمهوری اسلامی از آن ها را محکوم کرد.
بند سوم این بیانیه با گره زدن امنیت عربستان به امنیت جهان اسلام، تصریح کرده بود
که کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی هرگونه آسیب به امنیت و ثبات عربستان سعودی
را لطمه به امنیت و یگانگی کلیت جهان اسلام تلقی می کند.
اینک به رغم همه این فشارهای دیپلماتیک که بر ایران وارد آمده، حوثی ها در یک
شب هفت موشک به خاک عربستان شلیک کرده اند. مقامات نظامی عربستان به جای مسئول دانستن
حوثی ها که صنعا پایتخت یمن را در اختیار دارند، ایران را تهدید به تلافی کرده
اند.
قطعا یک از روش هایی که عربستان به کار خواهد بست تشدید فشار دیپلماتیک بر
ایران است. احتمال طرح دوباره این موشک پرانی ها در سازمان همکاری اسلامی وجود
دارد. سازمان کنفرانس اسلامی هم این امکان را دارد که از سوی اعضا موضوع را به
سازمان ملل از جمله به شورای امنیت احاله دهد. اما، با تقابلی که بین روسیه و غرب
اینک منتهی به اخراج دیپلمات های از دو سو شده، ای بسا روسیه بدش نیاید وضعیت جنگ
یمن همچون سه سال گذشته استخوان لای زخم باقی بماند.
از یاد نباید برد که در معادلات کلی که مسکو در
تقابل با غرب در سر می پروراند، تاسیس پایگاه نظامی روسیه
در سودان در دریای سرخ در دستور کار مسکو قرا گرفته است. دسترسی روس ها به این
پایگاه از گذرگاه آبی باب المندب در یمن ممکن است. بنابر این، روسیه علاقمند به
حضور در یمن هست. تأسیس این پایگاه در سودان تأثیر شگرفی بر ژئوپلتیک منطقه و نظام
بین الملل به نفع روسیه و به زیان امریکا خواهد داشت. کافی است با نگاهی به نقشه
سودان پی ببریم که این ایده چگونه می تواند برتری ملموسی به سود روسیه در معادلات
نظامی منطقه و همچنین تغییر توازن استراتژیک در کل جهان ایجاد کند. از قضا این ایده در دیدار نوامبر عمر البشیر از روسیه با
پوتین مطرح شده است.
پیشنهاد سودان به روسیه مبنی بر تأسیس پایگاه دریایی روسیه در دریای سرخ عینا
همان معنا را خواهد داشت دهد که سوریه به مسکو اجازه داده است پایگاه دریایی در
شهر طرطوس داشته باشد. حضور روسیه در طرطوس، امکان دسترسی استراتژیک مسکو به دریای
مدیترانه را فراهم آورده است همچنان که الحاق شبه جزیره کریمه به خاک روسیه عملا
کنترل دریای سیاه را در قبضه روسیه قرار داده است.
به شرحی که گفته شد گو اینکه عربستان توان حوثی
ها را متوجه ایران می داند (که دور از واقعیت نیست) ولی این وضعیت مورد علاقه
روسیه نیز هست. روسیه با حفظ این وضعیت حضور خود در دریای سرخ را نیز در حال تدارک
است و برای این منظور به حضور غیر مستقیم در یمن نیاز دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر